مقدمه:

در روايات اسلامي، مقام و منزلت والايي براي منتظران فرج امام زمان (عليه السلام) بيان شده که به چند نمونه از آن‌ها اشاره مي‌کنيم:

روایات در فضیلت انتظار

وجود نوراني پيامبر اعظم (صلي الله عليه و آله وسلم) و ائمه‌ي اطهار‌(عليهم السلام) در فضيلت انتظار فرموده‌اند:

1- « إنتظار الفرج عبادة»؛ « انتظار فرج عبادت است».

2- « أفضل العبادة إنتظار الفرج»؛ « والاترين عبادت انتظار فرج است».

3- « أحبّ الاعمال إلی الله عزّ و جلّ إنتظار الفرج»؛ « محبوب‌ترين کارها به سوي خداوند متعال انتظار فرج است».

4- « أفضل أعمال امّتي إنتظار الفرج من الله عزّ وجلّ»؛ « برترين کارهاي امت من انتظار فرج از جانب خداوند عزّوجل است».

5- « أفضل عبادة المؤمن انتظار فرجِ الله»؛ « برترين عبادت مؤمن انتظار فرج از جانب خداوند است».

6- « أفضل جهاد امّتي انتظار الفرج»؛ « بالاترين جهاد امت من انتظار فرج است».

7- « المنتظر لِأمرنا کَالمُتَشَحَّطِ بِدَمه في سبيل الله»؛ « منتظر امر ما مثل کسي است که در خون خود در راه خداوند مي‌غلتد».

از اين روايات مي‌توان به نکات زير دست يافت:

الف) انتظار فرج، بندگي خداوند متعال است و در اين مسير بايد همان‌گونه که خداوند اراده مي‌کند حرکت کرد. (عبادة)

ب) والاترين جلوه‌ي بندگي خداوند انتظار است.( أفضل العبادة)

ج) انتظار فرج، سکون و توقف نيست بلکه کار و تلاش و تکاپو است؛ و پسنديده‌ترين و با فضيلت‌ترين کارهاست. ( أفضل أعمال)

د) انتظار حرکت و عملي است که در تحقق احکام الهي و آرمان‌هاي توحيدي نقشي تعيين‌کننده دارد؛ از اين رو خداوند بيشتر از ساير اعمال آن را دوست دارد. ( أحبّ الاعمال)

ه‍) مؤمن منتظر، ظهور را از ناحيه‌ي خداوند متعال طلب مي‌کند و براي تحقق امر فرج بر دستورات الهي گردن مي‌نهد. ( مِن الله)

و) تلاش منتظر نه يک حرکت عادي، بلکه حرکتي مجاهد گونه است. ( جهاد امّتي)

ز) عظمت منتظر به قدري است که با شهدا مقايسه شده است. ( کَالمُتَشَحَّطِ بِدَمه)

ح) منتظر واقعي همانند شهدا جان و مال و هستي خود را در اين را مصرف مي‌کند. ( کَالمُتَشَحَّطِ بِدَمه)

نتیجه:

بر اساس آنچه در روايات اسلامي مطرح شد، مقام و منزلت والايي براي منتظران فرج امام زمان (عليه السلام) بیان شد و عظمت منتظر با شهدا مقایسه گشته و انتظار والاترين جلوه‌ي بندگي خداوند عنوان گردید.

منابع:

[1]. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 52، ص 122 .

[1]. قندوذی، ينابيع المودّة، ج 3، ص 169 .

[1]. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 52، ص 133 .

[1]. شيخ صدوق، کمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ح 1 .

[1]. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 52، ص 131 .

[1]. همان، ج 51، ص 156 .

[1]. همان.