ایشان در راستای بحث جلسه گذشته بر اهمیت سیطره ی رویکرد مهدوی در تمامی عرصه های زندگی تاکید کرد، و گفت: ما باید بدانیم که مهدویت بر همه چیز دین ما حاکم است، و رفتار ما که شخصی ترین متعلقه ی ماست، با این آموزه گره خورده است؛ یعنی وقتی در مورد تقوا حرف می زنیم، این مهم ترین خصیصه ی فرد منتظر است، نه فقط یکی از مصادیق رفتار اسلامی.
مهدویت به عنوان مصداق روشن و مبین دین، روح حاکم بر معارف اسلامی است، یعنی درباره تمامیت دین خدا حرف می زند. در تمام ابعاد زندگی ما جایی وجود ندارد که مهدویت آن را پر نکرده باشد. مهدویت شعور جدید، بینش جدید و خُلق جدید می آفریند.
منتظر شخصیتی است کهث وظیفه دارد بر اساس مبانی اسلام ناب محمدی(ص)، یعنی فرهنگ مبتنی بر امامت و مهدویت رفتار کند. وی می بایست ضمن تلاش در جهت توسعه و گسترش ظرفیت وجود ی خودش، در جهت ارتقا سطح مقاومت روحی، در مقابل دو چیز بایستد:
1- فتنه های زمانه؛ یعنی بحران های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، تربیتی و حتی زیست محیطی
2- آلودگی های اخلاقی؛ آلودگی های آشکار و پنهان
یعنی زمینه و انگیزه ای را در خود ایجاد کند که بتواند، در هر موقعیتی به طور مستمر، در جهت اصلاح و ارتقاء خودش و دیگران بکوشد؛ و در راستای ظهور، قیام و حاکمیت امام معصوم(ع) اقدامات بایسته و شایسته را انجام دهد. اگر این تعریف را کالبد شکافی کنیم، شخصیت یعنی: آنچه را می اندیشیم و درقلبمان باور داریم، در عمل مان عنیت می بخشیم و رفتارمان با آن عقاید هماهنگ است.
توسعه و گسترش روحیه ی انتظار در شخص، یعنی شرح صدر، یعنی "رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي".
اگر ما سینه بزرگی داشته باشیم که تمام حوادث روزگار در آن جای بگیرد، امور زندگی بر ما آسان می شود. بیماری عصبی به دلیل نداشتن ظرفیت است. وسعت یعنی این که در بلاها خود را نبازیم و دعا کنیم؛ دعایی که موسی کرد.
چرا آدمیان به سمت فتنه های زمانه می روند؟ اکثر اختلافات در آخر الزمان در می گیرد، چرا که مقاومت انسان ها در مقابل حوادث کم شده است. پس ابتدا باید ارتقای مقاومت روح را در نظر داشته باشیم. دوم این که، مبانی تحلیل فتنه های این زمان را بشناسیم.
یک منتظر خوب یک تحلیل گر خوب است. بعضی ها می گویند سکوت؛ اما این با عث سوء استفاده ی دشمن می شود. باید در فتنه ها تحلیل فرهنگی کرد، تحلیل اجتماعی کرد و حتی در بحرانهای زیست محیطی، باید بتوانیم به خوبی مسائل را تحلیل کنیم.
فرض کنید در زلزله ای از خانواده نه نفری هشت نفر زیر خاک بروند، شخص زنده مانده چند راه دارد: خودکشی کند؟ خودش را به آسایشگاه معرفی کند؟ یا این جمله را بگوید؟ "اِلهي رِضَاً بِرِضائِك وَ تَسليمً لِاَمرِك"
کدام یک را باید انتخاب کند؟ حوادث این زمانه چنین است. هم حوادث فیزیکی و هم حوادث روحی. حالا یک سوال مطرح است: آلودگی های اخلاقی که ممکن است برای روح حاصل شود چیست؟
1- آلودگی های ظاهری مثل: غیبت، تهمت، فحاشی و...
2- آلودگی های باطنی مثل: نفاق، کینه، حسد و... که دیده نمی شوند اما آثارشان را می توان حس کرد.
فرق اصلاح و ارتقا در چیست؟ کلمه اصلاح در جایی می آید که بیماری ای داریم. همان گونه که امام حسین(ع) می فرماید: " اِنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الإصلاحِ فِي امّة جدّي" امت، امت خوبی است اما بیمار شده است. دروغ می گوید، دنیا طلب شده، آلودگی دارد. فرهنگ مبتنی بر مبانی اسلام ناب، ضمن این که ظرفیت را بالا می برد ما را در مقابل فتنه ها مقاوم می کند.
انتظار و رعایت اخلاق مهدوی، زمینه و انگیزه ای در ما ایجاد می کند که در هر موقعیتی، چه متأهل یا مجرد، چه بیمار یا سالم، چه اسیر و چه آزاده، پیر یا جوان، در هر شرایطی و در هر خاکی که زندگی می کنیم، به صورت مستمر و دائمی در جهت اصلاح خود و اصلاح و ارتقاء دیگران، گام برداریم.
آیا با ظهور انتظار تمام می شود؟ نه، باید منتظر قیام بود و بعد از قیام نیز، باید تلاش کنیم برای حاکمیت حق. حضرت که حاکمیت که پیدا کرد، دیگر ما منتظر نیستیم، آن جاست که ما، یار می شویم. و این یار شدن، آروزی بر حق شیعه است.
اگر کسی به ظهور برسد و امام(عج) را ملاقات کند به دیدار تجلی صفات خداوند رسیده است. شما با این تعریف چقدر آشنایی دارید؟ این یکی از مبانی دینی ماست، امام تجلی صفات خداوند است و اگر ما به او برسیم به نوری از پروردگار دست یافته ایم. این انگیزه ی اصلی انتظار، برای موعود است.
